برنامه‌ریزی سنگ‌بنایی است که در آن امپراتوری های تجاری ساخته شده‌اند. مشاغلی که در دراز مدت زنده مانده و رونق می‌گیرند، اغلب مشاغلی هستند که با پشت کار پیگیر محیط بیرونی خود بوده و به برنامه‌ریزی خود ادامه داده‌اند. هر یک از افراد حقوق بگیر هر ماه نحوه‌ی پرداخت صورتحساب های خود را برنامه‌ریزی میکنند. هر فرد خانه‌دار در نظر دارد تا محصولات مختلف مورد نیاز برای مصرف خانگی را به شیوه‌ای مقرون به صرفه تهیه کند. این برنامه ریزی خانگی اغلب با کمک محاسبات سر انگشتی به راحتی انجام می‌شود.
برنامه ریزی های انجام شده توسط مشاغل بزرگ نیز از بسیاری جهات مشابه است. تنها تفاوت این است که تعداد متغیرهایی که بر مشاغل بزرگ تأثیر می‌گذارند بسیار بیشتر است. به عنوان مثال، مشاغل بزرگ باید تأثیر تغییرات قیمت در بازارهای مختلف، تغییرات احتمالی در سیاست‌های مالیاتی، افزایش یا کاهش تقاضای مصرف کننده و مواردی ازاین دست را در نظر بگیرند. بنابراین، محاسبات سرانگشتی که برای نیازهای خانگی کافی است، برای این شرکت ها کافی نیست.
درعوض این شرکت ها به یک مدل ریاضی پیچیده نیاز دارند که در آن می‌توان همزمان تأثیر چندین متغیر را در نظر گرفت. به عبارت ساده‌تر، یک مدل مالی چیزی نیست جز شکل پیشرفته تری از محاسبه که به شرکتها در برنامه ریزی و گرفتن تصمیم‌های مالی مناسب کمک می‌کند.
این تصمیمات سپس آنها را قادر می‌سازد حاشیه سود خود، سهم بازار یا سایر اهداف تجاری از پیش تعیین شده را افزایش دهند. ویژگی اصلی مدل سازی مالی این است که آینده نگر است. صورتهای مالی مانند ترازنامه و صورتهای درآمدی اگر برای یک تاریخ آینده و بر اساس فرضیات اساسی در نظر گرفته شوند، مدل‌های مالی محسوب میشوند.
همانطور که در بالا ذکر شد، مدل سازی جهانی به محاسبات پیچیده ریاضی اشاره دارد. بنابراین، مدل‌های مالی به ایجاد نمایش انتزاعی صورتهای مالی یک شرکت اشاره می‌کند. ایده ایجاد این مدل‌ها این است که تصمیم گیرندگان می‌توانند تصمیمات خود را شبیه‌سازی کرده و درنهایت تأثیر آن را بر امور مالی شرکت ببینند.
یک مدل مالی به شرکتها اجازه می‌دهد تا در شرایط مختلف، درآمد و هزینه‌های خود را شبیه سازی کند. به همین دلیل است که شرکتها هنگام گرفتن تصمیمات بزرگ مانند راه اندازی خط تولید جدید، ورود به بازارهای نو و یا دستیابی به یک رقیب تجاری، از مدل‌های مالی به طور گسترده استفاده میکنند.
دو رویکرد رایج در مدل سازی مالی مورد استفاده قرار می‌گیرد. هر دو مزایا و معایب خاص خود را دارند. بسته به بودجه و پیشرفت فنی شرکت در حین انجام فرآیند، رویکرد دقیق انتخاب می‌شود. دو رویکرد در مقاله زیر به تفصیل توضیح داده شده است.
رویکرد کل به جزء به یک رویکرد بیرونی برای مدل سازی مالی می‌پردازد. این بدان معناست که این رویکرد با در نظر گرفتن کل بازار شروع می‌شود. سپس مدل ساز مالی، کار خود را با ایجاد یک حدس دقیق علمی در مورد چگونگی شکل‌گیری بازار کلان در آینده‌ی نزدیک شروع می‌کند. به عنوان مثال درصد رشد، موانع ورود و مواردی از این دست، نقطه شروع مدل مالی تلقی می‌گردد.
هنگامی که اندازه و ویژگی های بازار مشخص شد، شرکت سعی می‌کند موقعیت خود را در میدان رقابت تعیین کند. سرانجام، رقم فروش، درآمدها و هزینه‌ها و براساس این محاسبات حاصل می‌شود. نقاط قوت و کاستی‌های این شرکت با توجه به بازار کلان مشاهده خواهد شد.
از آنجا که این رویکرد در الگوسازی مالی توجه زیادی به متغیرهای خارجی می‌کند، اعداد حاصل از این مدل اغلب بسیار دقیق هستند. همچنین، این مدل برای تعیین بودجه شرکتها بسیار خوب عمل می‌کند. دلیل این امر به این است که برای اجرای این مدل، حجم داده های فروش مورد نیاز نیست. همچنین، این رویکرد بنگاه‌ها را وادار می‌کند تا روند کلی بازار را مشاهده کنند. این به آنها کمک می‌کند تا با در نظر گرفتن محیط پیرامونی، پتانسیل سودآوری بلند مدت شرکت را بهتر ارزیابی کنند.
روش جزء به کل، دقیقاً مخالف روش کل به جزء است. این رویکرد با تحلیل متغیرهای درونی مانند محصول یا خدمات آغاز می‌شود. براساس این متغیرها برنامه‌ریزی عملیاتی انجام می‌شود که امکان تعیین بودجه و ظرفیت تولید را فراهم می‌کند. تحلیل جزء به کل برای شرکت‌‌هایی کار می‌کند، که در بازاری پایدار فعالیت میکنند و در آن شرایط خارجی به ندرت در مدت زمان کوتاه دستخوش تغییر میشوند.
رویکرد جزء به کل یک پیش‌بینی را به صورت خط به خط ارائه می‌دهد. در نتیجه، کسب و کارها قادر به تصمیم‌‌گیری درباره ترکیب محصول و هم تراز کردن منابع خود در داخل هستند. همچنین، داده‌ها در این رویکرد، توسط کارمندانی که درک بهتری از فرآیند دارند جمع‌آوری می‌شود. از این رو، اگر اختلاف و یا فرضیات اشتباهی در فرآیند برنامه‌ریزی وجود داشته باشد، مشاهده شده و بلافاصله اصلاح می‌شود.
با این حال ، بسیاری از شرکتها نمی‌توانند رویکرد جزء به کل را تحمل کنند، زیرا این بدان معنی است که باید اطلاعات داده‌های فروش جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل شود. این همان چیزی است که این رویکرد را به یک گزاره گران‌قیمت برای شرکت ها تبدیل می‌کند.
از این رو عادلانه خواهد بود که بگوییم، الگوسازی مالی به طیف وسیعی از کارها و روشها اشاره دارد که بسته به توانائی و موقعیت مالی آنها توسط شرکتها برای برنامه‌ریزی استفاده می‌شود. همچنین منصفانه است بگوییم که الگوسازی مالی سنگ‌بنای تصمیم گیری سخت‌کوشانه است و از این رو، امروزه توسط بنگاه های اقتصادی بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد.
اگر قصد یادگیری حسابداری از سطــح پایه تا پیشرفته را دارید با انتخاب پکیج جامع آموزش صفر تا صد حسابداری ویژه بازار کار تمام تکنیک‌ها و مهارت‌های کلیدی که لازم است برای ورود به این حرفه بیاموزید را بصورت یکجا در اختیار شما قرار خواهیم داد.
